woensdag 14 januari 2015

Mannen in kasten

Ja, je leest het goed en nee, het is geen slecht taalkundig grapje. Dit stukje gaat op geen enkele manier over de seksuele geaardheid van mijn vrienden van de andere sekse. Het gaat gewoon echt over mannen in kasten, of om volledig te zijn: mijn angst voor mannen in kasten. Dit zou wat vreemd kunnen klinken, dus enige toelichting is wellicht gewenst. 

Nu het in de publieke opinie steeds vaker over angsten en bang zijn gaat - en of je dat juist wel of niet moet zijn, en of je dat dan weer wel of niet moet uiten - bedacht ik me dat het ik het misschien eens over een andere boeg kon gooien. Niet als spuit 11 iets ratelen over de echt grote, maatschappelijke angsten, maar het iets meer bij mezelf houden: de meisjesangsten. Deze angsten, die me sinds ik me ervan bewust ben dat je überhaupt ergens bang voor kunt zijn achtervolgen, zijn in de loop der jaren uitgebreid en weer geslonken. Maar hoewel de angsten in zekere zin gecontroleerd zijn (dat wil zeggen: ze zijn er altijd op hetzelfde moment en ze zijn altijd van dezelfde aard), zijn er bepaalde meisjesangsten die eeuwig zijn. En die ik waarschijnlijk nog heb als ik oud en seniel ben.

Het zijn de angsten voor mannen in kasten, of mannen achter deuren, of mannen in de douche, of mannen onder het bureau, of onder het bed, achter het gordijn, in die grote vaas naast de TV, op het balkon, in het gootsteen kastje of de ruimte onder de trap. Of op welke triljoen andere plekken dan ook. Altijd, maar dan ook ALTIJD, als ik naar bed ga, doe ik op al deze plekken de mannen-check. Het zou ook een vrouwen-check kunnen zijn. In principe is het gewoon een mensen-check, maar mijn angst is er op die momenten nu eenmaal alleen voor mannen. En om nou te denken dat het alleen het geval is als ik alleen slaap. Dus niet. 

Hoe die check eruit ziet? Super simpel natuurlijk, kan ook niet anders als je zo ervaren bent. Het is een kwestie van deuren openen, gordijnen opzij, hoofd om muurtje van de douche, hoofd boven de vaas, hoofd onder het bed en onder het bureau. En last but not least: de voel-methode in de kast. Dat gaat zo: je schuif de kastdeur een beetje open. Omdat het vaak al donker is als dit ritueel plaatsvindt, moet je deze check op de tast doen. Je voelt dus met je hand in de kast en hoopt dat je alleen wat jurkjes treft. Na deze laatste check kun je alles afvinken en gerust gaan slapen. 

Toch zit iets me dwars. Ik weet dat ik niet de enige met zo'n lijstje ben, maar ergens doen we het toch niet slim. Want wat je never nooit wil, is in plaats van dat zomerjurkje ineens iets anders voelen. Misschien moet ik toch kiezen voor een kast met alleen planken.