Een paar jaar verdween een man in Florida plotseling en werd
nooit meer teruggevonden. Hij werd meegesleurd in een sinkhole. Je weet wel,
zo’n angstaanjagend groot gat dat zomaar ineens ontstaat en alles met zich mee
de grond in zuigt.
In Nederland komen deze instortende grotten in principe niet
voor. Toch riep een hoogleraar Geowetenschappen dat op sommige plekken ook onze
grond ineens kan verzakken. Dat zou te maken hebben met zout dat graag omhoog
wil. En als dat hoog aan de oppervlakte zit, lost dan op door grondwater. Zo
kan dan ook bij ons zomaar ineens een gat ontstaan.
Met dit in het achterhoofd was ik bang voor een
sinkhole-primeur in eigen land. Concreter nog: voor een primeur in eigen tuin
en onder mijn eigen huis.
Hoe dat zit? Mijn vriend en ik delen een voortuin met onze
buren. En zoals het vaak gaat met dingen die je deelt met anderen: daar is
uiteindelijk niemand meer van. Begrijp me niet verkeerd, het ligt er prima bij.
Maar het viel me al op dat de tegels de laatste maanden steeds wat schever
kwamen te liggen. Mijn aandacht ging naar één tegel in het bijzonder. Die lag
niet alleen scheef, maar leek ook steeds wat verder weg te zakken. Zoals het
met tegels gaat, besteedde ik er verder niet al te veel aandacht aan.
Tot we op een zomeravond een burenbarbecue hadden en mijn
bovenbuurman zijn voeten op de bewuste tegel zette. Hij zakte met tegel en al toch
zeker tien centimeter naar beneden. De aanwezige mannen inspecteerden de
rampplek en kwamen al snel tot de conclusie dat regenwater het zand maandenlang
had weggespoeld en het gat simpelweg even opgevuld moest worden met wat nieuw
zand.
En zo geschiedde.
Ik was er niet gerust op. Die mannen hadden vast de theorie
van onze Geowetenschapper gemist. Als het aan het zout ligt, los je het
probleem heus niet op met een beetje nieuw zand. Dat zout kruipt straks weer
opnieuw omhoog en zorgt dan voor hetzelfde probleem. Als het daar al bij
blijft. Wie zegt dat het zout niet al iets soortgelijks heeft veroorzaakt onder
ons huis?
Bij iedere trilling van een iets te zwaar beladen vrachtwagen denk ik
dat het zover is. En ik doe iedere ochtend bij het naar buiten gaan even een
kleine tegel-inspectie en houd de rest van de dag mijn hart vast.
Overigens huiver ik voor een gapend gat onder mijn eigen
bed, maar denk ik stiekem dat we met elkaar af en toe best gebaat zouden
zijn bij een instortende grot onder onze voeten. En ik vraag me af of we überhaupt
weer naar boven zouden komen.
Misschien volgen we wel het pad van de man in
Florida, die opgeslokt werd en nooit meer terug werd gevonden. Ik kan me ook
indenken dat we daar zouden blijven en een nieuwe samenleving bouwen die wel fantastisch is. Zou het zout hier hoog in de grond zitten?
