woensdag 31 augustus 2016

Waarom we Hans van Zetten nodig hebben

We zijn inmiddels weer een beetje geland. Af van die wolk die de sportzomer heet. Terug op aarde na die zinderende Olympische Spelen, die het verdriet van een gemist EK aanzienlijk verzachtten.

Natuurlijk denk ik vooral terug aan onze sportieve prestaties. De shoot-out van Ellen die wel raak ging, de absurde wegwedstrijd met de gouden Anna, de idioot mooie balk oefening van Sanne - het is puur toeval dat ik hier alleen vrouwen noem. Naast die sportieve prestaties echter, denk ik ook aan iets anders. Aan hoe die balk oefening nog zoveel mooier werd doordat ik ineens begreep wat ze daar op die balk nu eigenlijk deed. En waarom ze voor die driedubbele huppeldepup zoveel tiende punt meer kreeg.

Ik denk aan de stem die heel Nederland het gevoel gaf er zelf bij te zijn, daar in die turnhal in Rio.

Natuurlijk weten we het inmiddels allemaal wel. Hans van Zetten is de turnstem van Nederland (dat hij zichzelf ook zo omschrijft, hebben we even niet gehoord). Maar zeg nou zelf: dit hoeft toch echt niet alleen bij het turnen te blijven? De wereld zou zoveel mooier worden als we die stem ook op andere momenten in gaan zetten.

Ter overtuiging een greep uit de mogelijkheden:

- We zetten hem in als voetbalcommentator. Meestal heb ik op dit volk wel wat aan te merken. Als we Hans het voetbal laten becommentariëren wordt elke wedstrijd nog mooier. Bovendien denk ik dat hij er persoonlijk voor zou zorgen dat vrouwen voetbal gaan begrijpen. Ik pleit voor Hans van Zetten bij alle voetbalwedstrijden - behalve als Jack van Gelder verslag doet.

- We laten hem treinvertragingen doorgeven. Stel je voor dat je op maandagochtend met een stik chagrijnige kop op het perron op je trein staat te wachten, die niet komt. En stel je dan eens voor dat Hans van Zetten je vertelt dat het nog een kwartiertje duurt en daarbij ook uitlegt waarom het heel logisch is dat het nog een kwartiertje duurt. Vanaf dat moment zul je altijd begrip op kunnen brengen voor een veel te laat binnenrijdende intercity.

- We laten Hans van alle wielerrondes verslag doen. Kunnen Maarten en Herbert eindelijk samen in een Frans kasteeltje van hun pensioen gaan genieten.

- Volgens mijn lieve huisgenoot zou Hans z'n stem het ook goed doen op het bandje als je in de wacht hangt. Daar kan ik me volledig in vinden. Ik zou er als ik een bedrijf was voor kiezen Hans korte verhaaltjes in te laten spreken en die af te draaien. Niemand zal het meer erg vinden om 10 minuten te wachten. Misschien gaan mensen zelfs wel bellen voor de verhalen van Hans en willen ze helemaal niet geholpen worden.

- Hans z'n stem zou een zeer kindvriendelijke Sinterklaas stem zijn. Plots zou geen enkel kind meer bang zijn voor deze beste man. Ik weet nog niet zeker of 'ie ook fysiek een geschikte Sint zou zijn.

- We maken van Hans de Nederlandse sir David Attenborough en laten hem alle edities van Planet Earth inspreken. Niets ten nadele van David hoor. Maar denk eens aan een shot van een net geboren pinguin die opkrabbelt, gepaard met een 'En hij staat!'.

Goed. Dit lijken me allemaal zeer plausibele redenen om dit nieuwe plan in te voeren. Ik kan nu al niet wachten.

maandag 22 augustus 2016

Waarom Maurits Hendriks een pannenkoek is

Heel Nederland valt erover als een topsporter even niet blij is met zilver. Maar waar we echt over zouden moeten vallen, is het gedrag van die zelfingenomen flapdrol van een Maurits Hendriks.

Laat me het even toelichten. Althans, mijn mening dan.

Als een topsporter jaren lang, dag in dag uit, ergens voor getraind heeft, mag 'ie best teleurgesteld zijn met zilver. Of met brons. Of met een vierde plek. Of met alles minder dan goud. Zeker als die sporter wist dat het haalbaar was, dat goud erin zat. Maar zelfs als die sporter statistisch gezien misschien niet de favoriet was. Zelfs dan mag die sporter balen, janken voor de camera en voor heel Nederland en z'n schoenen op de grond smijten.

Weet je namelijk wat dat is? Dat is winnaarsmentaliteit. Dat is 100% voor het hoogst haalbare gaan en geen rekening houden met plan B - zilver, of brons, of geen podium. Want als je rekening houdt met plan B, gaat dat stemmetje in je hoofd ook een rol spelen. En dat wil je niet. Je wilt winnen, dus baal je vreselijk als je dat niet hebt gedaan. En natuurlijk komt het besef later en ben je dan heus ergens wel trots. Maar niet op dat moment. En dat hoeft ook niet.

Dat is misschien anders voor die sporter die een bronzen plak nooit voor mogelijk had gehouden. Omdat die sporter nog nooit tussen de groten der aarde op een podium had gestaan. Er zelfs nog nooit in de buurt was gekomen. Een sporter voor wie goud - of zilver, of brons, of een 7e plaats - een droom was waarvan nooit gehoopt durfde te worden dat 'ie uit zou komen. Dan is elke prijs mooier dan verwacht. Dat doet niets af aan de winnaarsmentaliteit overigens, dat is realisme. En in dat realisme gaan voor het hoogst haalbare. En dan is de onverwachte overwinning soms misschien nog wel iets mooier ook.

Wat wel aan dit alles wat af doet, is als buitenstaander bepalen wanneer zo'n sporter teleurgesteld moet zijn. Of blij. Om met het halve land goud te eisen. En om vervolgens met hetzelfde halve land te zeggen dat iemand die kans had op goud, niet zo ondankbaar moet zijn. Zo'n land draait echter soms nog wel eens bij. En zo'n land heeft uiteindelijk ook niets in te brengen.

Waar het echt fout gaat is als mensen die wel iets in te brengen hebben, dat ontzettend fout doen. Die sporters die (net) niet wonnen, nog meer het gevoel geven dat ze gefaald hebben.

Want als je geen podium pakt, dan ook geen sluitingsceremonie. Dan ook niet meegenieten van het moois van jouw mede-atleten. Want jouw teleurstelling wil je natuurlijk botvieren op die sporters die nog wel kans op het eremetaal hebben. Dus dat moeten we voorkomen. En dan ook nog maar zeggen dat de gouden plakken dan wel goed waren, maar de rest toch wel teleurstellend.

Meedoen is belangrijker dan winnen, vind ik zelf onzin. Maar wie ben ik om die gedachte voor een olympische sporter in te vullen. En wie ben ik om te bepalen of iemand teleurgesteld of blij moet zijn. Of iemand gepresteerd heeft of gefaald. En datzelfde geldt voor jou, Maurits Hendriks. Pannenkoek.