Waarom we toch Europees kampioen worden

Ik had het vooraf al helemaal uitgekiend. Dat we niet waren geplaatst gaf niks. Met een beetje creativiteit kom je namelijk ook best ver. Plots zag ik tal van mogelijkheden waarop we gewoon nog naar het EK konden.

We konden bijvoorbeeld vermomd gaan als ander elftal. En hopen dat die vermomming zo goed zou zijn, dat ze de echte Spanjaarden voor nep aan zouden zien.

We konden ook van Friesland een eigen land maken en een extra kwalificatiereeks afdwingen. Of directe plaatsing, als cadeautje voor een net nieuw ontstaan land. Bovendien zouden die Friezen ons eeuwig dankbaar zijn - ze wisten nog niet dat we het na het EK gewoon weer terug zouden draaien.

Ook een optie: dat België altijd in onze schaduw opereerde was tot daar aan toe. Maar nu was het tijd onze zuiderburen bij Nederland te voegen. We zouden België overnemen. Of als het dan moet, mocht België ons overnemen.

We konden ook nog Europa verkleinen. Minder landen is meer kans. En waarom hebben we eigenlijk zoveel Scandinavische landen?

Of we zouden een paar landen samenvoegen. Ik bedoel: Ierland, Wales, Noord Ierland? Dat hoeft toch niet allemaal afzonderlijk mee te doen?

We konden Sebastien Chabal en Pirlo inschakelen. Samen ja. Niet om het een of ander, maar dit soort buitenaards getalenteerde wezens zouden er toch wel voor kunnen zorgen dat we alsnog mee konden doen? Zo niet, dan zou Chabal eigenhandig alle andere ploegen (of nouja, dat is ook niet handig als je nog van iemand wilt winnen) naar huis kunnen beuken. En zou Pirlo daar heel sierlijk en Italiaans (of in dit geval Nederlands) zo'n draai aan geven dat niemand het meer erg zou vinden.

Maar terwijl deze opties toch vrij lastig haalbaar bleken - vooral op zulke korte termijn - heeft het toernooi ineens een nieuw kans geboden. Rusland! Omdat die Russische fans zulke losgeslagen randdebielen zijn en niet eens supporters genoemd zouden mogen worden, is dit land ons enige overgebleven perspectief. Hoewel ik nu nog niet geloof dat Rusland er echt uit zou worden geknikkerd - en ik dat overigens ook heel zielig voor de spelers zou vinden - resteert ons nog één goed relletje. En wat moet je als organisatie met een plotseling leeggekomen plek op een EK in volle gang? Juist. Blind en z'n mannen hun tickets geven.

Dat moet dan overigens wel heel snel gebeuren. En wel voor de laatste poule wedstrijd van Rusland tegen Wales. Als ze die verliezen, liggen ze er namelijk uit. Laat onze oranjemannen daar maar voor invliegen. En dan ook gewoon het hele toernooi winnen natuurlijk.

Waarom voetbalcommentaar vaak flut is

Als ik een keer op de stoel van Jan Mulder mocht zitten bij De Wereld Draait Door en daar een rijtje ergernissen moest noemen, zou ik het wel weten. Mijn wielerliefhebbende broertje ergert zich altijd groen en geel aan het Nederlandse commentaar van Herbert en Maarten. Sinds een paar jaar luistert 'ie dan ook naar de Belgen. Ik heb dat bij voetbal.

Nou is het echt niet altijd zo tenenkrommend als bij bovenstaand duo, maar onze voetbalcommentatoren kunnen er toch zeker ook wat van. Nadat mijn hersenen de afgelopen EK dagen weer wat nieuwe ergernis-cellen activeerden, besloot ik er een aantal te delen. Dat mag Jan immers ook.

Waarom ik voetbalcommentaar vaak flut vind? Zomaar wat voorbeelden: 

- Hebben we eindelijk bij een aantal wedstrijden doellijntechnologie, beweert de commentator dat de technologie het fout heeft. Ik doel hier op Arno Vermeulen die tijdens het WK twee jaar geleden vol bleef houden dat Frankrijk toch echt geen goal had gemaakt. Ik vroeg me op dat moment af of hij de wedstrijd misschien saai vond en ondertussen een potje aan het schaken was. En dat hij daardoor zo in de war was. Het was in elk geval gênant.
- Hoe vaak gebeurt het niet dat een commentator denkt dat hij een andere speler ziet rennen en hem een verkeerde naam geeft? Als de beste man daar nou snel achter zou komen en het bij deze eenmalige vergissing zou laten, dan zou niemand daar van wakker liggen. Veels te vaak is het echter niet eenmalig en moet zo'n speler bijna een wedstrijd lang rondrennen met een verkeerd naamplaatje. Uitermate irritant.
- Zeggen dat het buitenspel is, terwijl de hele wereld al lang heeft kunnen zien dat het niet zo is. Of precies het tegenovergestelde. Bereik je niks mee hoor.
- Zoveel nutteloze feitjes over spelers/coaches/verzorgers/materiaalmannen opnoemen dat je haast zou denken dat de commentator in zijn vrije tijd een potje tennist met de beschreven persoon.
- Teveel geforceerd leuke dingen roepen tijdens de wedstrijd. Ingestudeerd is nooit leuk, nooit.
- Het meest irritant: met nog ongeveer 10 minuten te gaan al praten alsof de wedstrijd afgelopen is. Dat doen onze commentatoren vaak bij wedstrijden van Oranje - als we voor staan. Hoe moeilijk is het om even te wachten met juichen tot na het fluitsignaal? Bij voetbal scoren ze namelijk nooit in de laatste minuut.

Nu zou ik er voor kunnen kiezen het geluid uit te zetten. Dan zijn de irritaties weg. Maar dat is natuurlijk geen optie. Ben je gek. Dat commentaar - mét irritaties - geeft wel het echte wedstrijdgevoel. En voor zenuwpezen zoals ik is het ook wel fijn als je af en toe wat afleiding hebt van de spanning.