De voorbijganger

Je hebt ze in allerlei soorten en maten. Je ziet ze op straat, met stappen, bij de trein, in de supermarkt, op je werk. Overal. De voorbijganger. Ik ben al jaren gefascineerd door dit fenomeen. De voorbijgaande mens kan wonderbaarlijke gedaantes aannemen. Een normaliter zachtaardig persoon kan in de gedaante van een voorbijganger transformeren tot een haatdragend wezen. Ik zal enkele voorbijganger-gedaantes toelichten.

De arrogante voorbijganger. Deze soort komt relatief vaak voor en aardt goed in ruimtes als treinen of op het werk. Het is de 'ik doe net alsof het me niets kan schelen dat er op deze aardbol ook maar iemand anders leeft. Denk maar niet dat ik je zie, als ik hier wil lopen, loop ik hier' voorbijganger.

De quasi-nonchalante voorbijganger. Het is de 'ik doe net alsof ik best zelfverzekerd ben en heel goed kan multitasken' voorbijganger. Het is die mannelijke collega van een andere afdeling bijvoorbeeld, die terwijl hij jouw pad kruist quasi-nonchalant met een balletje stuitert en een heel ongebruikelijke move moet maken om het balletje weer net zo quasi-nonchalant te vangen. Daarbij doet hij overigens alsof dit geheel volgens planning was.

De ik-kijk-naar-de-grond voorbijganger. Deze voorbijganger wil waarschijnlijk zo min mogelijk opgemerkt worden door andere voorbijgangers. Het is de 'ik weet heus wel dat ik nu langs je loop, maar dat hoef ik toch zeker niet aan jan en alleman te laten zien?' voorbijganger.

De linksom-rechtsom-toch-linksom voorbijganger. Dit is in de voorbijgangers wereld ook een relatief dominante soort. Hij komt regelmatig voorbij en is tevens diegene bij wie het ook het langste duurt voor hij voorbij is. Het langs elkaar lopen blijkt namelijk al een grote opgave te zijn. Meestal eindigt dit 'linksom-rechtsom-toch-linksom' voorbijgaan in een gelach van beide personen. Jammer is het echter als je hier ook nog eens de arrogante voorbijganger treft. Die zal namelijk net doen alsof het volledig aan jou te danken is dat het voorbijgaan zo stroef gaat en jouw coördinatie vermogen nu eenmaal zijn beperkingen kent. Vaak eindigt dit met een zucht van de arrogante soort. Helemaal lastig lijkt het me daarentegen als het 'linksom-rechtsom-toch-linksom' spel gespeeld wordt met de quasi-nonchalante voorbijganger. Als je tijdens het toch al lastige kruisen ook nog moet proberen zijn quasi-nonchalante, ongebruikelijke bewegingen te ontwijken.

De starende voorbijganger. Het is de voorbijganger waarvan je het vermoeden hebt dat hij je al 300 meter van te voren in het vizier heeft en dit niet onder stoelen of banken probeert te steken. Ongemakkelijk is het als jij dit ook al 300 meter van te voren door had, je er niet prettig bij voelt en jezelf gaat gedragen als een combinatie van de 'ik-kijk-naar-de-grond' en de arrogante voorbijganger. Genant wordt het als je met deze voorbijganger ook nog eens in het 'linksom-rechtsom-toch-linksom' gebeuren terecht komt.

De vriendelijke voorbijganger. Mijn favoriet. Deze voorbijganger haalt bij alle andere typen voorbijgangers zijn schouders op en denkt: waarom zo moeilijk doen. De wereld is al vol met oorlog, honger en haat. Ik geef de ander gewoon een glimlach en maak zijn dag weer goed. Duizend maal chapeau voor deze voorbijganger. Hij overtreft alle anderen.

Wat ben ik dan zelf voor type? Ik wil graag uitsluitend de vriendelijke voorbijganger zijn, maar moet helaas toegeven dat me dit niet altijd lukt. Ik ben bang dat ik alle bovengenoemde gedaantes aan kan nemen en aan heb genomen in het voorbijgaan, soms los van elkaar en soms allemaal door elkaar heen. Ik kan in elk geval zeggen dat het me nog lang niet altijd zo soepeltjes afgaat als ik eigenlijk zou willen.