Waarom we wereldkampioen worden

Waarom we wereldkampioen worden. Ja inderdaad, je leest het goed. Fuck al die (zogenaamde) realisten en pessimisten. Al die doemdenkers en landverraders. We staan aan de vooravond van iets groots. Wij worden wereldkampioen. Na die drie finales is het welletjes geweest. Het past ook mooi in het rijtje: 1974, 1978 en 2010. Niet drie keer, maar NA drie keer scheepsrecht. 

Waarom we dan het dan nu eindelijk wél worden? Laat ik beginnen bij dit: Robben, Sneijder en Van Persie voorin. Met zijn drieën. Kom op. Dan maakt het niet uit wat voor verdediging je hebt. Van dit koningsdrietal zou (daar heb je 'm weer) zelfs Sébastien Chabal - als 'ie voetballer zou zijn - de tribune oprennen van angst. Naar z'n mammie. 

Met dit drietal kan Ronaldo nog zulk aerodynamisch haar hebben, Messi denken dat hij met zijn kabouterlengte overal tussendoor kan, en Iniesta geloven dat hij het nog een keer kan. Helaas pindakaas. Bij dit drietal verbleekt alles en iedereen. 

Goed, ik geef het toe. Alles staat (vallen kunnen we namelijk niet) bij de eerste wedstrijd tegen Spanje. Daar geven we ons visitekaartje af. En dat wordt me wat. Die Spanjaarden denken dat ze alles gezien hebben, maar ze weten nog niet half wat Van Gaal op de laatste besloten trainingen heeft getraind. Die Spaanse chicos zullen raar op kijken. Ik voorspel een gedaante-wisseling, minstens een aantal keer per wedstrijd. Dacht je dat je eindelijk Robben aan het verdedigen was, bleek dat Martins Indi (BMI voor ingewijden) met een goed lijkend masker te zijn. En Robben? Die staat dan al voor de goal klaar om 'm over de teen van Casillas heen te leggen. Ja. Een ding is alvast zeker: we rijgen die Spanjaarden aaneen als pinchos op een stokje. Daarna gaat alles vast vanzelf. 

We worden het dus, wereldkampioen. En waarom al die landen het dan niet worden? Zomaar wat redenen: 

Omdat de Duitsers net als in dat andere toernooi stranden in de halve finale. 

Omdat Spanje al genoeg heeft gewonnen in de afgelopen jaren, punt. 

Omdat Italië Pirlo heeft. En dan hoef je echt niet óók nog wereldkampioen te worden. 

Omdat die Mexicanen straks met zijn allen door de mand vallen bij een dopingcontrole.

Omdat Uruguay wordt gediskwalificeerd door teveel schwalbes, van Suarez. 

Omdat Frankrijk al even geen Zidane meer heeft. En zonder Zidane geen kopstoten. En zonder kopstoten geen wereldkampioen. Of gewoon omdat ze slecht zijn.

Omdat Messi bij Argentinië zo trefzeker wordt, dat hij in zijn enthousiasme ook voor de tegenpartij gaat scoren. 

Omdat Portugal alle spelers in de onderbroeken van Ronaldo's lijn laat spelen. En dat blijkt een blamage (denk schaatspak VS op de Spelen). 

Omdat België echt goed is, we het ze meer dan wie dan ook gunnen, maar ze toch altijd hun plek naast die van ons moeten kennen. 

En Brazilië. Brazilië heeft gewoon pech dat ze tegen de wereldkampioen in de finale staan. 

Ik zeg dus dat we wereldkampioen worden. En als het zover is, rijd ik persoonlijk nog even terug naar de Franse Alpen. Daar waar ik vier jaar geleden in een deceptie achterbleef - en één Spaanse idioot 33 uur lang (misschien seconden) met een Spaanse vlag toeterend door een straat vol Nederlanders reed. Wat Spanje ook doet op het WK, ik zal daar een Spanjaard vinden en ze allemaal terugpakken. Gewoon omdat het kan.