Er zijn altijd van die trends, waarvan je niet weet of je er nou in mee moet gaan of niet. Zo ook met de bestseller Vijftig tinten grijs. Wat is dat toch met dat boek. Je kunt Facebook al weken niet meer openen zonder - soms ongewilde en overenthousiaste - recensies tegen te komen van vrouwen waarvan je altijd had gedacht dat zij niet in deze categorie vielen.
De ogenschijnlijk meest burgerlijke, saaie huisvrouw ontpopt zich ineens tot een wellustig wezen. Vele levens staan op dit moment volledig in het teken van de trilogie, seksshops raken door hun voorraden heen en deze seksuele revolutie is voor het gemiddelde manvolk een enorm aangename verrassing.
Tegen een vreemde zeg je tegenwoordig niet meer om het ijs te breken: "lekker weer hè", maar: "in welk hoofdstuk ben jij?". Heb je het niet gelezen, dan hoor je er niet meer bij. Waar praten over literatuur waar je rode oortjes van krijgt eerst taboe was, lijkt het nu de normaalste zaak van de wereld. Waarschijnlijk daalt het aantal partners dat vreemdgaat met de dag en lijkt ieder huwelijk weer een stuk gelukkiger. De vraag is alleen; voor hoelang? Als al die brave huisvrouwen straks de boeken gelezen hebben, zal de hysterie ook weer verdwijnen en wordt erotiek vanzelf weer een taboe.
Mijn leven staat nog niet in het teken van het boek hoor, nog niet. Ook ik heb het boek - sinds gisteren - echter in bezit. Gekregen als cadeau, dat dan weer wel. Maar ik kan niet ontkennen dat ik na alle media aandacht en hysterische kreten van vriendinnen toch enigszins nieuwsgierig ben geworden. Ik zal er dan binnenkort ook aan moeten geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten