Alsof je zit te kijken naar een slechte parodie op de Belgische Flikken. Dat gevoel kreeg ik toen ik op het nieuws een woordvoerder van de Belgische rechtbank iets hoorde zeggen over een grote rechtszaak. Het maakte ook niet eens uit wat de betreffende woordvoerder zei, want de vorm zorgde ervoor dat de inhoud werd vergeten. Al was de goede man de hoogst begaafde man van het land en zou hij al 4 keer verkozen zijn tot meest talentvolle woordvoerder, het accent zorgt ervoor dat niemand dit onthoudt.
Wat is dat toch met accenten. Waarom kan ik wanneer ik een Belg hoor praten alleen maar denken aan Kabouter Plop en K3? En hoe anders is dat bij onze oosterburen. Laat beiden hetzelfde zeggen en je zult bang worden van de Duitser, terwijl de Belg je zal doen smelten. Iemand met zo'n accent kun je toch ook niet serieus nemen? Hoe hard de Duitser ook zal proberen, hij zal altijd het onderspit delven tegenover de zachtaardige Belg (misschien dat de Duitsers het daarom ook zoveel beter doen op voetbal gebied?). Nee, neem dan de Spaanse Javier of Italiaanse Antonio. Eén woord en je zweeft weg, vorm overklast inhoud ook hier. Ben ik misschien toch gewoon een oppervlakkig persoon? Is het kwalijk dat ik mensen vaak niet los kan zien van hun accent? Misschien zouden we wel moeten streven naar een wereld waarbij we allemaal hetzelfde accent hebben, alhoewel ik dat Belgische dan toch wel zou missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten