De zwarte schapen van de maatschappij

Ok. Ik geef toe, het onderwerp is niet geheel nieuw. Maar ik weet daarom wel zeker dat ik niet de enige ben. Dat gevoel dat je heel oud aan het worden bent - met je 23 lentes - en je je afvraagt of het aan jou ligt of dat er misschien toch behoorlijk wat veranderd is sinds je middelbare- of zelfs basisschool tijd. Ik denk vooral het laatste.

Hoe vaak gebeurt het niet dat je in de trein of metro zit en jochies van een jaar of 12 languit liggend plaatsen bezet houden, zodat anderen moeten blijven staan? En daar blijft het niet bij. Nee. Dat gaat ook nog vaak eens gepaard met die zelfingenomen blikken naar andere OV-gebruikers. Zo van: kijk eens wat ik allemaal wel niet durf en je gaat me er toch niet op aanspreken dus ik blijf lekker zo liggen. 

Of pas nog. Ik zat samen met mijn vriend in de auto en op de weg kwam een jochie van wederom een jaar of 12 op z'n fiets op ons afgereden. Met brullende geluiden en blikken naar zijn vriendjes die wel keurig braaf op het fietspad ernaast fietsten, wilde 'ie eens even laten zien hoe stoer 'ie eigenlijk wel niet was. Z'n vriendjes zullen 'm na afloop vast hebben getrakteerd op een pakje Wicky. Even overwogen m'n vriend en ik om hard op 'm af te rijden en natuurlijk wel net op tijd te remmen...

En voor de vrouwen onder ons: Hoe vaak ben je al wel niet prooi geweest voor een 9-jarige charmeur, die als jij langsfietst woorden lispelt waarvan jijzelf op die leeftijd het bestaan nog niet wist. Dit versier-offensief - soms nog moeilijk verstaanbaar doordat de playboy in kwestie net z'n voortanden aan het wisselen is - gaat vaak ook nog gepaard met een duidelijk geoefend bouwvakkersfluitje. Op zulke momenten hoop je toch altijd dat je het niet goed hebt gehoord. Dat het gelikte babbeltje afkomstig was van zijn oudere broer die nog achter hem fietste. Helaas. Steeds vaker blijken die op het oog zo onschuldige tieners potentiële loverboys in de dop. 

En wij, wat doen wij als reactie? We kijken er met z'n allen naar en doen niets. Er zal immers toch vast wel iemand zijn die er iets van gaat zeggen? Nou nee dus, maar dat weten we allang. Om trouwens maar niet te spreken over ouderen die steeds asocialer lijken te worden. Begrijp me goed, ook ik ben voor respect voor oude mensen. Maar die kleine groep scootmobiel-rijders die denkt dat ze de halve wereld bezit, moet oppassen dat ze het niet verpest voor de rest. Of wanneer je vriendelijk stopt om een oude man te laten oversteken terwijl 'ie eigenlijk geen voorrang heeft en je vervolgens een blik krijgt waarvan je nekharen overeind gaan staan. Als ik het zo bekijk moeten we nog oppassen dat de maatschappij niet van twee kanten verloedert.