Het zit 'm in het volkslied

Jawel. Ik ben erover uit. Niet Spanje, niet Duitsland, niet Portugal, maar de Italianen gaan - en moeten -  de beker pakken. Los van het feit dat Spanje hem niet mag winnen - ja inderdaad, puur omdat de andere WK-finalist Nederland hem ook niet wint - verdient van de resterende landen alleen Italië echt de titel.
En waarom? Dat lijkt me logisch. Kijk toch eens naar dat volkslied. Logisch dat wij de cup niet binnen slepen. Dat saaie, melodramatische Wilhelmus doet niet echt veel voor ons. En zeg nou zelf, heb je eigenlijk enig idee waar je nu precies over zingt? Zie je, je weet het ook niet, behalve dat je ergens Duits bloed schijnt te hebben en dat je voorouders kennelijk ooit ergens een koning in Spanje hebben gehad. Daarover gesproken is het niet zo gek dat we het steeds niet - of helemaal niet - redden. Als zelfs het volkslied, het paradepaardje van het Koninkrijk der Nederlanden, het toonbeeld van onze nationaliteit, er niet eens van uitgaat dat we het zelf in ons hebben. Als dat waar we ons eenheidsgevoel door willen versterken voorafgaand aan een grote wedstrijd, zegt dat we eigenlijk alles te danken hebben aan de Duitsers en Spanjaarden, dan zit de kronkel dus daar al.
Waar het bij ons al mis gaat voor het fluitsignaal, begint het daarentegen dan pas echt voor de Italianen. Wie zag niet die gesloten ogen van Azzurri's trots Buffon, luidkeels meezingend, de passie voor zijn eigen Italië door z'n poriën druipend, een volkslied ontaardend in een strijdkracht die deed voelen als de Maori-Haka. Van mij mogen ze hem winnen, ik kreeg kippenvel. Of laat het ze in ieder geval tot de finale schoppen, zodat we dat volkslied nog zo vaak mogelijk kunnen horen. En Beatrix, mogen wij misschien ook zo'n lied? Ik weet zeker dat we dan onverslaanbaar worden.